ข้ามไปเนื้อหา

ราชวงศ์จิ้นตะวันออก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

การล่มสลายของราชวงศ์จิ้นตะวันตก ทำให้แผ่นดินจีนตกอยู่ในภาวะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ราชสำนักจิ้นย้ายฐานที่มั่นทางการปกครองและเมืองหลวงลงไปทางใต้ สถาปนาราชวงศ์จิ้นตะวันออก (ค.ศ.317-420) ขณะที่สถานการณ์ทางตอนเหนือวุ่นวายหนัก แผ่นดินที่แตกออกเป็นแว่นแคว้น ที่ปกครองโดยชนกลุ่มน้อยจากชนเผ่าต่างๆ ผลัดกันรุกรับ ผ่านการล้มล้างแล้วก่อตั้งครั้งแล้วครั้งเล่า สู่การหลอมรวมทางชนชาติครั้งใหญ่ของจีน สำหรับห้าชนเผ่าในที่นี้ได้แก่ ซยฺงหนู เซียนเปย์ เจี๋ย ตี และเชียง 16 แคว้น และเมื่อรวมกับแว่นแคว้นที่สถาปนาโดยชาวฮั่นแล้ว ได้แก่

เฉิงฮั่น ตี ค.ศ. 304 – 347

ฮั่นเจ้า ซงหนู ค.ศ. 304 – 329

เฉียนเหลียง ฮั่น ค.ศ. 317 – 376

สือเจ้า เจี๋ย ค.ศ. 319 – 351

เฉียนเอี้ยน เซียนเปย ค.ศ. 337 – 370

หรั่นวุ่ย ฮั่น ค.ศ. 350 – 352

เฉียนฉิน ตี ค.ศ. 350 – 394

โฮ่วฉิน เชียง ค.ศ. 384 – 417

โฮ่วเอี้ยน เซียนเปย ค.ศ. 384 – 407

ซีเอี้ยน เซียนเปย ค.ศ. 384 – 394

ซีฉิน เซียนเปย ค.ศ. 385 – 431

โฮ่วเหลียง ตี ค.ศ. 386 – 403

เหลียง เซียนเปย ค.ศ. 397 – 414

เอี้ยน เซียนเปย ค.ศ. 398 – 410 ซีเหลียง ฮั่น ค.ศ. 400 – 421

ซีสู ฮั่น ค.ศ. 405 – 413

เซี่ยซงหนู ค.ศ. 407 – 431

เป่ยเอี้ยน ฮั่น+เฉาเสี่ยน(เกาหลี) ค.ศ. 407 – 436

เป่ยเหลียง ซงหนู ค.ศ. 401 – 439

ไต้ เซียนเปย ค.ศ. 315 – 376